Dag 3 – Verpozen aan het Tongle Sap Meer

Om het ritme wat te breken,  en vooral om een overdosis tempels te vermijden, staat er vandaag maar één op het programma. Onze dagelijkse portie cultuur vinden we vroeg in de ochtend in de Bakong tempel uit de 9^de eeuw. Deze symboliseert de berg Neru. Speciaal is dat de tempel door acht  zware bakstenen torens wordt beschermd.

De rest van de dag vullen we met een uitstapje naar het Tonlé-Sap meer op ongeveer 35 km ten oosten van Siem Reap. Dit meer is het opvallendste natuurverschijnsel in Cambodja: in het droge seizoen bedraagt het wateroppervlak ongeveer 2.500 km², maar in het moessonseizoen groeit het aan tot een bijna onvoorstelbare 12.000km². Bovendien tart dit meer de natuurwetten want dit is het enige meer waarvan de stroomrichting verandert. In het droge seizoen stroomt het water uit het meer, tijdens de moesson stroom het water naar het meer toe. Het meer levert meer dan de helft van de jaarlijkse visproductie in Cambodja.

De rest van de dag vullen we met een uitstapje naar het Tonlé-Sap meer op ongeveer 35 km ten oosten van Siem Reap. Dit meer is het opvallendste natuurverschijnsel in Cambodja: in het droge seizoen bedraagt het wateroppervlak ongeveer 2.500 km², maar in het moessonseizoen groeit het aan tot een bijna onvoorstelbare 12.000km². Bovendien tart dit meer de natuurwetten want dit is het enige meer waarvan de stroomrichting verandert. In het droge seizoen stroomt het water uit het meer, tijdens de moesson stroom het water naar het meer toe. Het meer levert meer dan de helft van de jaarlijkse visproductie in Cambodja. Het neemt dus een belangrijke plaats in in het dagelijks leven van de Cambodjaan. Eerste indruk bij aankomst : het rode zand en de huizen uit hout en aluminium doen me direct aan Afrika denken. En ook de Cambodjanen zelf zien er fysiek anders uit dan de rest van zuid-oost Azië. De roots van de Khmer-bevolking liggen in het hindoeïsme en ze zien er dan ook donkerder uit (meer Indisch) dan Aziaten in het algemeen. Hun getaande huid versterkt nog mijn Afrika gevoel.

We nemen de boot voor een verfrissend tochtje op het meer en varen zo door Kampong Kleang, een dorp van paalwoningen. De woningen zijn specifiek gebouwd op deze palen om de stijging van het water te doorstaan. Een huis niet gebouwd op palen, zou bij de eerste moessonregens al voor natte voeten en meer zorgen. We kijken onze ogen uit naar de bonte verzameling huizen die rond het meer zijn gebouwd. Sommige hebben serieuze afmetingen en lijken wel vakantieparadijzen, andere zijn hutjes op palen gemaakt van overschotjes. Gammele, houten vissersbootjes liggen vast aan de houten palen waar ze even rust krijgen alvorens ze weer uitvaren voor die oh zo belangrijke visvangst waar de dorpelingen hoofdzakelijk van leven.  

Het meer wordt niet alleen gebruikt om te vissen, het is ook de belangrijkste manier om zich te verplaatsen of goederen te transporteren. We varen nog een stukje verder naar een drijvend dorp, waar vooral Vietnamezen leven. De huizen zijn gebouwd op drijvend materiaal wat meebeweegt met de stand van het water. Niet alleen met de stand van het water, maar ook met de stroom. Zo verplaatst het dorp zich makkelijke enkele kilometers. We varen een stukje terug naar Kompong Kleang waar we lunchen bij een familie die in een paalwoning leeft. Het uitzicht van boven over het gigantische meer is uiteraard grandioos. We hebben onze picknick bij ons : varkensvlees, kippevleugeltjes, dim sum’s, rijst, een eitje en wat banaantjes. We genieten van de lunch, de omgeving en van de leuke babbel.

Bij terugkomst aan het hotel, nemen we de tuk tuk tot in Siem Reap,  dat een beetje (of veel) aan Las Vegas doet denken. De opzichtige neon-reclame flitst als een gek in het donker. Niet aan te raden voor epilepsie patiënten. Maar er is ook een gezellige kant aan Siep Reap. Het stadje heeft namelijk ook een zeer groot aanbod aan restaurantjes. Vanavond op het menu, de Khmer amok, het traditionele gerecht van Cambodja. Het is een soort stoofpotje met ofwel scampi’s, rundsvlees, varkensvlees of vis, op smaak gebracht met zes typische kruiden en geserveerd in een bananenblad. Na het verdomd lekkere avondeten, worden we tijdens onze wandeling door de stad op straat continu aangesproken om een massage te laten doen. Het is een grappig zicht : overal vind je stoeltjes waar je je kan laten masseren : van een eenvoudige voetmassage tot een volledige bodymassage. Voor de prijs moet je het niet laten : voor de ronde som van 1 USD, krijg je maar liefst gedurende 15 minuten een deugddoende voetmassage.
Morgen is de laatste dag van onze verkenning van Angkor. De laatste tempels maar zeker niet de minste. Het wordt het orgelpunt van ons bezoek aan Angkor.