Dag 6 – Het charmante Hoi An

De ochtenduren zijn het perfecte moment om te starten met onze verkenning van Hoi An. De nachtelijke lucht klaart op en het wordt prachtig weer vandaag.  Eerste stop is een winkel waar we kledij kunnen laten maken op maat. Vanmorgen kiezen we eerst het model en de stof en laten we de maten nemen. Vanavond wordt het afgewerkte product netjes afgeleverd in het hotel.Het duurt eventjes voor ik iets gevonden heb in de boeken, maar dan vind ik een tuniek die mij aanstaat. De stof is snel gevonden en voor omgerekend 85 euro sta ik alweer in het nieuw. Ik ben benieuwd of het inderdaad straks zo mooi zal zijn als ik denk.
De winkel is ook de start van een wandeling door de oude binnenstad van Hoi An. Die oude binnenstad ziet er zo dromerig uit. De winkels zijn ingericht in charmante houten huisjes en de vele kleurige lampionnen, zorgen voor extra gezelligheid.  Hoi An was in de 19^de eeuw een belangrijke havenstad  maar toen de toegangsweg verzandde, verloor het zijn vooraanstaande positie in de handel tussen oost en west. We beginnen onze verkenning aan de overdekte Japanse Brug die dateert uit de 16^de eeuw en gebouwd werd door de … jawel Japanse gemeenschap.  

De constructie startte in het Vietnamese jaar van de aap en werd voltooid in het jaar van de hond. Vandaar dat deze dieren als wachters staan aan weerszijden van de brug. Halverwege de brug, bevindt zich een sacraal tempeltje. 
Door de eeuwen heen bouwden Chinese en Japanse kooplieden pakhuizen die tevens dienst deden als woonhuis. De bruinrode daken zijn afwisselend hol en bol (verwijzing naar yin en yang).  Wij bezoeken het Tan-Ky-huis dat zoals door vele welgestelde Vietnamese families gebouwd werd met buitenlandse invloed, om zo hun rijkdom nog meer in de kijker te zetten. De poëzie op de muren is Chinees, de ondersteunende dakbalken zijn gebouwd volgens het Japans principe, het gebouw heeft in het midden een patio (Zuid-Europees)  en de katrol in de opslagruimte is van Nederlandse makelij. Een eclectisch gegeven. We vervolgen onze weg naar de indrukwekkende Tin Hau tempel, gewijd aan de Chinese godin die zeelui van zinkende schepen redde. 

Tot slot wandelen we even langs de markt waar we onze kennis van plaatselijke groenten en fruit uitbreiden. Het kleurige assortiment ruikt hemels en ziet er smakelijk uit. Niet alle fruit dat hier te vinden is, behoort tot het standaard assortiment van onze supermarkten.

We nemen het busje tot aan een biologische moestuin, waar we kennis maken met nog meer nieuwe kruiden en groenten. Maar niet alleen een groententuin, ook immense rijstvelden zijn hier te vinden. En ook hier staan de fietsen ons al op te wachten voor een tochtje doorheen de velden. Het zijn soms smalle sporen die we moeten volgen, bezaaid met stenen. Even verderop houden we halt. Een oude rijstboer heeft zijn waterbuffel van stal gehaald en biedt ons een ritje aan door het rijstveld, dat nu vol met water staat. Ik spring van mijn fiets de buffel op. Hopelijk is het beestje die vreemde toeristen gewend. Hoe gedwee hij ook lijkt, een buffel ziet er toch altijd een beetje als een indrukwekkend en gevaarlijk oerbeest uit.  Ik klem mijn armen rond de boer en weg zijn we, voor een tocht door het water. Veel rijst is er echter niet te zien. Alleen al het koude water dat mijn oververhitte voetjes verfrist, is het ritje meer dan waard.  Vietnam kent een zeer hoge vochtigheidsgraad, de temperaturen moeten nog niet hoog zijn, om het al op een zweten te zetten.  Niet alleen mijn voetjes geraken verfrist. Het water staat soms zo hoog dat ook mijn derrière in de verfrissing mag delen 😀.  Toch wel een unieke ervaring. 

Verkwikt spring ik terug de fiets op en rijden we verder door de idyllische velden. Het weer is perfect : een zonnetje dat af en toe verdwijnt achter witte schapenwolken. We rijden met onze fiets door tot aan de kade waar een boot ligt aangemeerd. Er staat een drukke namiddag gepland met allerlei leuke activiteiten. We varen eerst een stukje tot we bij de visgronden aankomen. Hier krijgen we de kans  onze viskunsten te laten zien. Er wordt hier voornamelijk met netten gevist. We stappen over op een klein, gammel vissersbootje. De visser werpt het net uit (zou te gevaarlijk zijn om dit door ons te laten doen omdat we wel eens mee over boord zouden kunnen gaan wegens de gewichten die in het net hangen,). De techniek is niet zo simpel als je zou denken. Het net moet immers in een mooie cirkel gegooid worden, uiteraard een koud kunstje voor de ervaren visser.

Het is onze taak  het net binnen te halen. Ik probeer als eerste. Met alle spieren opgespannen, krijg ik het net uiteindelijk aan boord. Amai dat net weegt zwaar…toch zit er ocharme maar een piepklein visje in. De echtgenote van de visser vraagt of ik misschien de boot wil besturen. Ook hier gebeurt dat door de peddels met de voeten te laten bewegen. Pogingen later, heb ik het nog niet gesnapt. Pffff… Ondertussen worden er nog netten opgehaald. Het volgende net heeft ook prijs. In tegenstelling tot mijn klein visje, is het bingo … er wordt immer een grote … schoen gevangen J. Echt waar. We gaan terug aan boord van de grotere boot en varen iets verder naar een klein strandje. Vanop vaste grond mogen we wel proberen het net uit te gooien. Ik ben vandaag goed bezig. Volgens de visser valt mijn net perfect open. Niet alleen vanop boten wordt er gevist. Er wordt ook vis gevangen met meganetten vanop het land. Die gigantische netten moeten via een katrolsysteem bediend worden. Ik probeer het loodzware net de katrol op te draaien, letterlijk met handen en voeten. Maar ook met bloed, zweet en tranen.  Spijtig van mijn harde werk, maar ook nu laten de vissen het afweten. En na de inspanning is het tijd voor de ontspanning. We gaan terug aan boord voor een panoramische rondvaart die ons uiteindelijk naar een bijna idyllische mangrove leidt, gevuld met palmbomen. Het zijn niet zomaar palmbomen, maar bomen die in het water overleven. In dit schitterende groene decor worden we in grote ronde manden te water gelaten voor een pleziertochtje doorheen de mangrove. De bootsmannen of liever gezegd mandenmannen hebben er duidelijk zin in. Er wordt gedanst (wat de stabiliteit van de mand niet altijd ten goede komt), maar ook gezongen. De sfeer zit er duidelijk in. In deze streek verstopten destijds heel wat Vietcong zich tijdens de Vietnamoorlog voor de Amerikanen. Volgens de overlevering  werden hier nog jaren na het einde van de oorlog, Vietcong gevonden die er geen weet hadden dat de vijandelijkheden ondertussen gestaakt werden en zich hier nog altijd in de brousse ophielden. Ondertussen zal de laatste Vietcong wel gevonden zijn, want vandaag komen we er in elk geval geen enkele tegen J.

Het is vandaag volle maan en dat vieren ze in Hoi An. In de oude stad zijn we getuige van een feeëriek  spektakel. Duizenden kaarsjes worden in het donker te water gelaten ter ere van de volle maan. Hier en daar wordt vuurwerk afgeschoten.  We zoeken een restaurant op aan de waterkant vanwaar we een prachtig zicht hebben op het spektakel op het water. Dit is genieten. Genieten deden we ook vandaag.