En die Baai van Halong, ongetwijfeld één van de
hoogtepunten van de reis, staat de volgende dagen op het programma.
We hebben eerst echter nog een grote rit voor de boeg. We
storten ons met volle overgave alweer in het verkeer. Storten is wel degelijk
het goede woord. Ik geraak niet gewoon aan het getuut, geflash met lichten en
het proberen voorbij te steken langs links én rechts, zelfs als er geen
millimeter plaats is. Momenten waarop ik mijn hart vasthou.
Op deze zondag is het erg druk. Volgens de genieën, een
soort tovenaars en zeer invloedrijk in de Vietnamese cultuur, is dit voor jonge
koppels de ideale dag om te trouwen. Het verklaart de passage van een hele rits
trouwstoeten. De bruiden zijn opvallend westers gekleed (zij huren hun kleed
wel) en zien er allemaal prachtig uit. Traantjes zullen er bij hen wel vloeien
vandaag. Het is immers zo dat de bruid bij de familie van haar aanstaande gaat
wonen. Dat zal niet altijd een makkelijk vooruitzicht zijn. Het is het meisje
dat zich moet aanpassen aan de gewoontes van de schoonfamilie en aan hen
verantwoording moet afleggen. Er is
trouwens geboortebeperking in Vietnam: men mag slechts twee kinderen hebben.
Vietnam is een patriarchale maatschappij gebaseerd op de leer van Confusius. De
vrouw krijgt een tweederangs rol ondergeschikt aan de man en moet die man ook slaafs
volgen en zich enkel bezighouden met het huishouden en de opvoeding van de
kinderen. Voor de man zijn de pleziertjes in het leven weggelegd: iets
gezelligs gaan drinken met de vrienden en ondertussen de wereldproblemen
bespreken en als het kan ook eventjes oplossen achter pot en pint, een ontspannende massage boeken, of wat frivool karaoke
gaan zingen met de bende. Gelijkheid
tussen man en vrouw is hier nog ver te zoeken. Feminisme, als het er al is, staat
nog in haar kinderschoenen.
We geraken heelhuids tot in Halong Bay, waar de
Emeraude ons ligt op te wachten. Op dit schip verblijven we een dag en een
nacht. De Emeraude is een kopie van een cruiseschip dat over deze wateren voer
tussen 1906 en 1937. Het is een vaartuig in koloniale stijl en werkelijk grandioos
in elk aspect. De Emeraude wordt aanzien als de meest luxueuze boot die
momenteel vaart in de baai van Halong.
Ik voel me er meteen thuis als ik op het dek aan boord stap : prachtige houten
dekken en vloeren, elegante houten
ligzetels, een geweldige retro-bar, zuiderse rieten salonnetjes, enzoverder. Dit is echt mijn ding (ik kan mijn koloniale
trekken niet verstoppen J).
Na het aan boord gaan,
krijgen we eerst een welkomdrankje, kunnen we ons even verfrissen in onze hut,
die trouwens rechtstreeks buiten uitkomt op dek (we liggen in de superior
klasse) en gaan dan meteen aan tafel. Onze tafel bevindt zich in een mooie hoek
van het restaurant : dikke tapijten, luxueuze lederen banken, weelderige houten
stoelen, een prachtige houten tafel en muren versierd met koperwerk en oude
prenten.
Het restaurant van de
Emeraude is ook gerenommeerd. Het menu bestaat vooral uit vis en schaal- en
schelpdieren. Die laatste zal ik moeten laten passeren, maar ik vind toch nog
mijn gading in die lekkere voorgestelde Vietnamese keuken. Ondertussen heeft de
Emeraude het ruime sop gekozen en zetten we koers langsheen één van ’s werelds
meest indrukwekkende natuurlijke wonderen. De baai van Halong strekt zich uit
over meer dan 1.500 km²
donkerblauwe zee en telt niet minder dan
1.969 kalkstenen monolieten die spectaculair oprijzen vanuit de oceaan. Deze
ontstonden zo’n 250 miljoen jaar geleden door erosie van een enorme kalkstenen
zeebedding. De gevormde rotsformaties
scheppen een unieke wereld die door de zeilen van de jonkers en sampans alleen
nog maar mystieker wordt. We hopen wel op een weersverbetering. Er hangt immers
mist over de baai, al is dit zeer typisch voor hier.
Ik moet toegeven dat
het bijdraagt aan de mystiek en de omgeving bijna iets feeërieks krijgt. De
dichtsbij zijnde rotsen kunnen we nog in al hun glorie aanschouwen, van diegenen
die wat verder liggen zien we enkel de contouren in een schakering van wit tot
grijs. Net of ze getekend zijn.
Verschillende van de rotsen zijn hol en
verhullen enorme grotten. Als eerste
stop leggen we aan aan zo’n rots en bezoeken we de ‘Grot van de Verrassingen’. Z’n 150 treden naar boven en 150 treden naar
beneden later, kennen we de verrassing. De drie grote ruimtes bieden talrijke
rotsformaties, waaronder de zogenaamde uil, een beer, een draak, een aap en een
wijsvinger 😀.
Het is één van de bijzonderste
grotten die ik ooit gezien heb. Het plafond lijkt op een oneindig strand met
duizenden afdrukken van voetstappen. Het is een werkelijk unieke uitstap. Als
we terug aan boord gaan, staan de pannenkoekjes ons op te wachten. Na die te
hebben verorberd, staat de volgende voorgestelde uitstap gepland : er is keuze
tussen kajakken of zwemmen in de baai of naar het uitkijkpunt op één van de
rotsen gaan. Nog eens 300 treden naar boven zie ik echt niet zitten, zwemmen of
kajakken al evenmin, dus besluit ik om van één van de geneugtes des levens te
profiteren, terwijl de anderen aan het zwoegen zijn. Ik boek een massage van de
rug, nek en hoofd. Het voelt heerlijk aan terwijl de boot dobbert in de baai en
het geluid van het water nog extra relaxerend werkt. Ik ben net op tijd klaar
voor de kookles. Onderwerp van vandaag is de Vietnamese loempia. De kok laat
ons een simpele versie zien, zodat we dit thuis ook zelf kunnen maken. De
loempia mag dan simpel te maken zijn, het is een genot voor ogen en
smaakpapillen. Koks zijn hier echte artiesten, ze kunnen van iets zo eenvoudigs
en doordeweeks een delicaat uitziend kunstwerkje maken. Ze zijn niet alleen
smaakartiesten maar ook nog eens artiesten met een mes. De kok maakt immers ook
een lieflijk roosje en een elegante zwaan uit een tomaat en dat allemaal met
een gigantisch kapmes.
Er worden aperitiefhapjes aangeboden wat mij uiteraard
inspireert om een aperitiefje te drinken. Mijn geliefde ‘frozen strawberry
daiquiry’ is niet meer te verkrijgen en kies dan maar voor de Mojito Emeraude
met sprankelende schuimwijn. Bangelijk lekker en nog een grote maat ook. Ook
het eten is om duimen en vingers bij af te likken maar het beste van de avond
moet nog komen. Vanavond geven ze op het dek de film Indochine met Cathérine
Deneuve in de hoofdrol. De film speelt zich af ten tijde van de Franse
Vietnamoorlog, de feitelijke onafhankelijkheidstrijd van de Vietnamezen tegen
de Franse kolonisator. De film vertelt het verhaal van een plantage eigenares
(gespeeld door Cathérine Deneuve) en haar geadopteerde Vietnamese dochter tegen
de achtergrond van een veranderend Vietnam. Heel wat opnames voor de film vonden
destijds hier in dit schitterende decor en in ‘de baai van Halong op aarde’, waar
we gisteren waren. Ik sip aan een ‘Miss
Saigon’ om helemaal in de sfeer te komen. Het is een ontroerende film en terechte Oscar winnaar. Het is bovendien
uniek om hem hier te zien in deze magische omgeving en imposante achtergrond.
Het einde van de film is zelfs surreëel te noemen als we Cathérine
Deneuve zien staan, kijkend naar de rotsformaties in de baai van Halong, dezelfde
rotsformaties die ons nu omringen en die in het donker schamel verlicht worden
door de maan.
Het plaatje klopte vandaag echt perfect.
Reacties
Een reactie posten