Dag 1 – Goodmorning Vietnam

Ik werd geboren in 1969, net te jong om echt de Vietnam oorlog te hebben meegemaakt, maar ik herinner me toch nog wel enkele flarden. Zo hoor ik mijn vader nog het volgende zeggen nadat in het TV-journaal, een update werd gegeven over het aantal slachtoffers: ‘Allez vooruit, de laatste Vietcong is gedood…, althans toch volgens de Amerikanen’. Hij doelde op het schromelijk overdrijven van de Amerikaanse overheid van de cijfers wat Vietnamese slachtoffers betrof, om zo de situatie rooskleuriger te laten lijken dan het was.
En voor al datgene wat ik mij niet herinner, zorgt Hollywood voor de opvulling, al is de ene film al wat waarheidsgetrouwer dan de andere.
Vietnam was en is nog steeds een dankbaar filmonderwerp en te zien aan het box office succes, lusten de filmkijkers er wel pap van.  Enkele van die kaskrakers werden terechte Oscar winnaars.  Zo is er het beklijvende Deer Hunter dat vooral focust op  de trauma’s waarmee de soldaten worstelden. Het leverde Christopher Walken een Oscar op. Het kritiekvolle ‘Apocalypse Now’, focust op de waanzin van de oorlog met een topcast (Marlon Brando, Martin Sheen en Robert Duval) én in een regie van de uitmuntende Francis Ford Coppola. En dan is er nog het tragische maar ook humoristische Good Morning Vietnam, waarin Robin Williams op een bijna gestoorde manier gestalte geeft aan de hilarische DJ Adrian Cronauer van een in Vietnam populair radiostation voor soldaten.

En die films zorgen op hun beurt voor wereldberoemde citaten :
'I love the smell of napalm in the morning...it smells like...like victory' (Robert Duval in Apocalypse Now)
'The Horror, The Horror' (Marlon Brando in Appocalypse Now)
'Goodmooooooooorning Vietnam’ (Robin Williams in Goodmorning Vietnam)

Als kind leek Vietnam wel op een ander planeet te liggen, maar nu de wereld eerder een dorp geworden is, lijkt zelfs deze exotische bestemming dichtbij. Dicht genoeg in elk geval om er een reis naartoe te plannen en de andere kant van het land te leren kennen.  Niet per se het oorlogsverleden (al hoort het er wel bij), maar wel de geschiedenis en schoonheid van het land. Vietnam wordt wel eens de parel van Indochina genoemd. Mijn verwachtingen zijn dan hoog gespannen. Want die titel verdien je niet zomaar.