Dag 4 - Een hoofdstad als geen ander

Het is één van die klassieke quizvragen : wat is de hoofdstad van Canada?  Een meerderheid zal waarschijnlijk Toronto of Montreal antwoorden, maar de echte quizzers kennen ongetwijfeld het antwoord  : Ottawa. Toronto of Montreal antwoorden, is trouwens zo gek nog niet: beide steden zijn immers metropolen en hebben enig historisch belang. Maar Toronto was te Engels, Montreal te Frans. En zo werd een ‘Belgisch’ compromis gesloten : in 1857 werd Ottawa gekozen als hoofdstad van Canada. Ottawa had als troef dat het deels in het overwegend Engels sprekend Ontario en deels in het overwegend Franstalig Quebec ligt. Het is de enige officiële tweetalige stad in Canada.

De rit naar de hoofdstad duurt normaal zo’n twee uur via de ‘Parkway’ langs de St. Lawrence rivier. Deze route wordt beschouwd als één van de mooiste panoramische routes van Canada. Spijtig genoeg steekt na enkele honderden meters de mist op en wordt ons zicht noppes. Geen gouden herfstkleuren voor ons, want in normale omstandigheden kan je hier in deze tijd van het jaar twee uur genieten van een schitterend nazomer tafereel.

Bij aankomst in Ottawa is gelukkig de zon weer van de partij. Als hoofdstad van Canada is Ottawa de thuisstad van het parlement. Wat meteen opvalt aan het gebouw, is de gelijkenis met Westminster in Londen. Het ligt statig op Parliament Hill aan de oever van de rivier Ottawa. Een indrukwekkend Victoriaans kunstwerk dat er vandaag rustig en zonnig bij ligt. 

Dat was even anders in 1916 toen dikke rookpluimen en hevige vlammen uit het gebouw kwamen. Het parlement kwam zwaar gehavend uit de brand.  Enkel de klokkentoren en de bibliotheek bleven gespaard. Ondertussen is het weer in zijn oude glorie hersteld. Parliament Hill is trouwens een prachtig stukje groen, waar je gerust wat tijd kan uittrekken om de beentjes te strekken. En dat prachtig stukje groen is niet meer zo groen als enkele maanden terug. Het gazon heeft zijn kleur nog niet verloren, maar het festival aan kleurschakeringen in het bomenblad, verraden een aankomende herfst.

We vervolgen onze wandeling langs het Rideau Kanaal. Het is geen gegraven kanaal zoals wij dat kennen, maar verschillende waterlopen, moerassen en plassen werden met elkaar verbonden en het kanaal loopt nu van Ottawa naar Kingston. Vroeger was het een echte waterweg, nu wordt het nog enkel recreatief gebruikt: in de winter verandert het kanaal in de plaatselijke ijsbaan.
ByWard Market is een overdekte markt met cafeetjes, modezaken, bistro’s en boerenmarktkramen. De markt is de ideale plek om te lunchen en in het plaatselijke visrestaurant staat er o.a. kreeft op het menu. Mmmmm, zo’n lekker vers kreeftje smaakt toch hé?

Iets verderop ligt de kathedraal. Pech, er staan vandaag heel wat huwelijken op de planning en de kathedraal is niet open voor bezoekers. 

Het Nationaal Oorlogsmonument vormt nog een beklijvende herinnering aan de Grote Oorlog. We mogen nooit vergeten dat heel wat Canadezen aan onze zijde vochten in de Westhoek. Het waren trouwens de Canadezen die één van de beroemdste veldslagen, de slag om Passendale, uiteindelijk konden beslechten. 

Het feit dat de Canadezen in de Grote Oorlog vochten, heeft vooral te maken  met het feit dat zij op dat moment een kolonie, zij het wel met verregaand zelfbestuur, van het Verenigd Koninkrijk waren. We gaan de Ottawa over naar de andere kant van de rivier, vanwaar we een prachtig zicht hebben op de skyline van Ottawa. Het Parlement ligt verheven op haar heuvel als het ware op de figuurlijke fundamenten van de Engelse kroon. 

Ondanks de volledige onafhankelijkheid van Canada sinds 1986, is de Engelse koningin nog steeds het staatshoofd. De Gouverneur Generaal vertegenwoordigt de Queen. Haar residentie en die van de Eerste Minister passeren we bij het buitenrijden van Ottawa. Veel is er niet te zien, want de huizen liggen verscholen achter hoge hekken en nog hogere bomen. Passend voor de hoogste functies van het land.