Dag 8 - Het best bewaarde

Vandaag sluiten wij onze rondrit in Turkije af in de antieke stad  Aspendos, een Grieks-Romeinse stad die bekend staat om het best bewaarde Romeinse theater uit de oudheid. Het is uniek in zijn soort want het gebouw is vrijwel intact bewaard gebleven. En  dan heb ik het niet over de zitplaatsen die in het algemeen altijd goed bewaard gebleven zijn, aangezien zij altijd tegen een helling werden aangebouwd. 

Maar de vrijstaande toneelmuur is  een ander verhaal. In een gebied dat zwaar op de proef wordt gesteld door aardbevingen, zijn deze muren nog zeer weinig terug te vinden. Niet alleen overleefde die van Aspendos de tand des tijds, hij is in nog bijna perfecte staat. 

Dit komt doordat één van de sultans op het lumineuze idee kwam om het theater te gebruiken als karavanserai en het op deze manier continu gebruikt en goed onderhouden werd. Het is dan ook een pareltje. De schitterende toneelmuur is uiteraard het pronkstuk en momenteel de ster van dit theater. Enkel de godenbeelden ontbreken.  Wat niet ontbreekt zijn de goddelijke operazangers en ballerina’s één keer per jaar. Elk jaar zingen de divo’s en diva’s hier nog de longen uit het lijf en zweven de prima ballerina’s over het podium tijdens het jaarlijkse Opera- en balletfestival.

Het is in elk geval de perfecte afsluiter van dit ‘weekje Turkije’.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik heb genoten van de bijwijlen betoverende uitzichten op de Turkse rivièra, een portie goddelijke natuurpracht die de all-in toerist als een Turkish delight inclusief wordt aangeboden. Maar diezelfde all-in toerist mist op zijn beurt toch vooral die schitterende archeologische parels en natuurwonderen in het binnenland. De pracht van Cappadocië en Pamukkale zorgde voor heerlijke dagen. De ballontocht boven Cappadocië was zeker niet mijn eerste, maar hij blijft de meest bijzondere. Vooral dan het manoevreren tussen de rotswoningen was  exclusief: ik kon bij manier van spreken de rotsen aanraken en even binnen gluren. Wat een enig stukje natuur is dit, om nog maar te zwijgen van het al even unieke als protserige ‘katoenkasteel’. Pootje baden zal nooit meer hetzelfde zijn. Duizenden kilometers bollen op een week tijd over de zijderoute. Het werd even de sfeer van vroeger opsnuiven, toch in de karavanserais. De gewelfde gebouwen toonden ons al hun geheimen, de kamelen liepen nog enkel rond in onze fantasie. Die fantasie had je minder nodig op de archeologische sites die het roemrijke verleden nog elke dag tot leven laat komen. Efeze staat met stip op één, dat verduiveld lekkere stukje Turks fruit.
Het binnenland van Turkije is absoluut meer dan een bezoek waard. Als ik al één all-in toerist overtuigd heb, was dat de reis meer dan waard.