Dag 6 - De Spaanse koloniale drang

Vandaag wordt er niet alleen bewonderd maar staan ook aloude ambachten in de kijker. In Teotitlan del Valle, een dorpje dat bekend staat om zijn wollen weefwerk bezoeken we een atelier waar ons de prekoloniale (en nog steeds gebruikte) methodes getoond worden om vezels te wassen en te verven met behulp van o.m. wortels, luizen, planten, enz. Ook het weven van de tapijten gebeurt nog op compleet ambachtelijke wijze met een weefgetrouw dat uiteraard nog handmatig bediend wordt.

Nadien houden we even halt aan een mezcal stokerij. Mezcal is hetzelfde als tequila of moeten we zeggen tequila is mezcal, alleen mag het enkel maar tequila heten, als de drank effectief geproduceerd is in de nabijheid van de stad Tequila. Deze typische Mexicaanse drank wordt gemaakt van de agave plant. Brrr, puur is mezcal sterk spul, zelfs met een mondvol limoensap en een lik zout. Maar meng datzelfde limoensap met tequila of mezcal en triple sec, voorzie de rand van het glas met zout en je krijgt één van mijn favoriete cocktails : de margarita, of simpelweg Mexico in een glas. Otra, por favor. Arriba Mexico. 

Het hoogtepunt van de dag wordt echter een bezoek aan Mitla, een Zapoteeks dorpje, dat na de val van Monte Albán, één van de belangrijkste steden van de Zapoteken werd. Ik word op slag verliefd als ik uitstap. Prachtige rode ronde koepels torenen uit boven muren gedecoreerd met interessante delicate mozaïeken. Een architecturaal meesterwerk. Maar ik laat mij zo  overdonderen door al dat moois dat ik zie, dat ik blind blijf voor de realiteit van dit alles. 

Toen de Spanjaarden in  de 16^de eeuw in Mexico voet aan wal zetten, was Mitla een stad met vele tempels en paleizen. Deze werden echter grotendeels verwoest door de Spanjaarden toen die het gebied binnenvielen. En op het puin van die verwoestingen, bouwden de Spanjaarden hun eigen stad.  De stenen van  wat ooit sacrale Zapoteekse tempels waren, werden gebruikt voor de bouw van de katholieke kerk die nu de stad domineert. De Iglesia de San Pablo torent boven de stad uit met die prachtige rode ronde koepels waar ik zonet op slag verliefd op werd. Op die koepels staan de katholieke kruisbeelden, de overwinningsvlag als het ware van de Spaanse invasie. De plaats waar ik warm van word, staat eerder symbool voor de Spaanse koloniale drang, dan voor een sereen bewaard Zapoteekse stad.

Maar niet alles is Spaans koloniaal. Mitla dankt haar bekendheid vooral aan de versiering van de gebouwen met geometrische stenen mozaïeken, die  vooral onder invloed van de Mixteken werden aangebracht, nadat die later de stad bezetten. Eén zo’n mozaïek bestaat uit wel 100.000 aparte stukjes steen. Elke mozaïek is een delicaat kunstwerk met precisie gemaakt. Het resultaat is een gigantische mozaïeke puzzel die als een oneindige slinger gevels, muren en deuropeningen siert. Het is dit samengaan van Mixteekse versieringskunst in combinatie met koloniale architectuur die Mitla zo uniek maakt. Een onvergetelijk overblijfsel van de Mexicaanse geschiedenis, ook al kleuren hier niet enkel de koepels en decoraties bloedrood, maar ook  het verhaal van de stad.