Dag 2 - Het grootse Mexico-Stad

Met negen miljoen inwoners kroont Mexico-Stad zich tot hoofstad van het land en tot één van de grootste steden ter wereld. Elke reis doorheen Mexico zou in de hoofdstad moeten beginnen, want de musea zijn een goede inleiding tot wat komen gaat.  Onze eerste afspraak is dan ook in het anthropologisch museum. Dit museum bevat een beroemde collectie pre-Columbiaanse voorwerpen en de geschiedenis van het land wordt op een zeer bevattelijke manier uit de doeken gedaan.  

Precies wat je nodig hebt voor de verdere rondreis. De Zonnesteen is één van de hoogtepunten. Op deze fijn bewerkte steen is de aarde- of zonnegod in het midden omringd door tekens voor de 20 dagen op de Azteekse kalender. Vervolgens trekken we naar de oude, koloniale binnenstad en verkennen we de buurt van de Zócalo. Dit is het Plaza de la Constitución, het centrale plein in het historische centrum van Mexico-Stad, zeg maar het hart van de oude stad. Het plein meet 195 m x 240 m ofwel 46.800 m². Het Zócalo is met zijn enorme afmetingen, het op twee na grootste plein ter wereld. Elke dag wordt hier een reusachtige vlag van Mexico gehesen, mogelijk de zwaarste ter wereld. 

Elke dag wordt hier een reusachtige vlag van Mexico gehesen, mogelijk de zwaarste ter wereld. In de omtrek bevindt zich de Azteekse templo mayor, het Nationaal Paleis en de Spaanse kathedraal.
We beginnen ons bezoek met het Nationaal Paleis. Het renaissance paleis geldt als werkpaleis van de president. We hebben geluk. Voor de eerste keer worden de presidentiële vertrekken ook echt opengesteld voor het publiek. Zo kunnen wij het presidentiëel bureau zien en de vergaderruimtes, de oude parlementszaal en het balkon waarop de president met de nationale feestdag de klok luidt. Het paleis dankt zijn beroemdheid eigenlijk aan de muurschilderingen van de Mexicaanse muralist Diego Rivera in het trappenhuis van de grote binnenplaats. 

De buitengewone kunstwerken werden geschilderd tussen 1929 en 1935 en Diego vertelt daarin op zijn eigen manier de geschiedenis van Mexico.

We lunchen aan de overkant van het Paleis in het hotel Majestic dat zoals de naam al doet vermoeden, een majesteitelijk pareltje is.  De lobby is opgetrokken in talavertategels en vanop het dakterras, waar de lunch wordt geserveerd, hebben we een prachtig zicht op het plein. Op het plein zelf is het een drukte van jewelste. Niet alleen door de gebruikelijke mensenmassa maar ook door de feestelijkheden van 1 november.

En ik zeg wel feestelijkheden want voor de Mexicanen is 1 november een hoogdag.  Geen trieste gezichten ter gelegenheid van Allerheiligen. Geen droevige familieleden met chrysanten op het kerkhof. De hele stad wordt versierd en de Mexicanen herdenken blijgezind en feestelijk hun doden. Voor de kathedraal tonen de makers trots hun kleurrijke creaties van draken en andere monsters waarmee ze straks door de straten trekken in de grote parade. 

Met het buikje vol trekken we naar de kathedraal van Mexico Stad. Een groot plein verdient ook een grote kerk. En groot is ze wel. Gigantisch zelfs. De kathedraal is dan ook de grootste kerk in Latijns-Amerika en vormt het hart van het grootste katholieke bisdom ter wereld.  Er werd bijna 300 jaar aan gewerkt, wat zich weerspiegelt in de verschillende stijlen. Niet alleen de grootte is indrukwekkend. Ook het interieur. Met maar liefst vijf hoofdaltaren en zestien zijkapellen, ben je al snel onder de indruk. Om nog maar te zwijgen van de waardevolle verzameling schilderijen en beelden. Maar …

Mexico Stad werd destijds gebouwd op het Texoco-meer.  Na al die jaren dreigde de stad weg te zinken aangezien de bodem van het meer bestond uit zachte klei. Zo moest de kathedraal enkele jaren geleden gestut worden nadat ze begon weg te zakken. Ondergrondse restauratie- en stuttingswerken moesten voorkomen dat die grote, impressionante kathedraal zou instorten. De kathedraal werd gered maar kwam niet ongeschonden uit het verhaal.  Ook na de werken staat de kathedraal nog steeds uit het lood. Zo is de scheefheid van de vloer en de pilaren  al een bezienswaardigheid op zich. Ik moet je niet meer overtuigen zeker: dit is één van de meest unieke gebouwen, een bezoek meer dan waard.