Dag 14 - Ik ben een in de tijd verdwaald reiziger

Ik ontwaak in Cancun, klaar voor twee dagen zon, strand, cocktails en lekker eten …. maar had ik ook op regen gerekend? Het regent de hele ochtend maar gelukkig klaart het later op en kan ik eindelijk mijn voeten zetten in dat prachtige witte Caraïbische zand en genieten van de aangename warmte van de Caraïbische Zee.

Tijd ook om de balans van de reis op te maken. Want wat een reis is het geweest. Mexico was vooral ingegeven door het hele Apocalyps scenario, wat het land de laatste tijd zo in het nieuws bracht én het feit dat het met Chichén Itzá een nieuw wereldwonder in de aanbieding heeft.
Maar het is vooral een reis geworden in de tijd. Ik voelde mij inderdaad een in de tijd verdwaalde reiziger. De architectuur van de Maya’s, hun wiskundige en astronomische inzichten, de schatten en schoonheid die ze ons hebben nagelaten. Elk was het waard om de Atlantische Oceaan over te steken. Het was een voorrecht om dit allemaal te mogen aanschouwen. In het slechtste geval nog net op tijd. Maar hopelijk krijgt onze Maya grootmoeder gelijk en vergaat de wereld volgend jaar niet. Zo kan ik nog jaren reizen op zoek naar even grote schatten als de Azteekse, Maya en  Mixteekse. Wat had dat nog gegeven als de Spanjaarden hun expansie drang wat hadden kunnen intomen? Hoe ontzagwekkend zouden sommige sites nog meer geweest zijn? Ik ben een in de tijd verdwaald reiziger. En dat wil ik nog even zo houden.