Dag 3 – Cultuur in Katara
Na onze verkenning gisteren van het ‘ultramoderne’ Doha, dompelen
we ons vandaag onder in het ‘culturele’ Doha. En met cultuur, bedoel ik niet de
islamitische cultuur maar cultuur in de breedste zin van het woord.
Het culturele hart van de stad ontvangt ons met een … duiventil. Een moderne duiventil weliswaar, zeg maar gerust, drie schitterende duiventorens die een prachtig startpunt vormen van onze wandeling doorheen het Katara Cultureel Dorp.
De naam Qatar komt trouwens van Qatara, ooit een oude stad en belangrijke handelshaven in de regio en dit culturele hart van de stad, brengt met haar naam hiermee ode aan dat verleden en draagt kunst en culturele uitwisseling hoog in het vaandel. Het dorp kwam tot stand onder het leiderschap van Sheikh Hamad Bin Khalifa Al Thani, de vorige emir van Qatar. De moderne invulling van de duiventorens zet meteen de toon voor wat er ons nog te wachten staat. Net naast de duiventorens staat de Moskee van Katara, een schittering in blauw en goud. Het is het werk van de Turkse architecte Zainab Fadil Oglu, de eerste vrouwelijke architecte gespecialiseerd in het ontwerpen van moskeeën. Er werd hierbij gebruik gemaakt van Perzische en Turkse tegels ingelegd als mozaïek en afgewerkt met email. Ook voor het interieur werd duidelijk gekeken naar het ontwerp van andere bekende moskeeën.
De moskee van Katara is niet de enige moskee en wordt zo mogelijk van het voetlicht gestoten door de Gouden Moskee die op deze zonnige dag letterlijk en figuurlijk schittert. Om de moskee, de naam ‘Gouden Moskee’ te geven, moest men niet lang zoeken want de buitenkant is volledig bedekt met kleine gouden tegels. Het is een glinstering voor het oog en vormt het letterlijke stralende middelpunt van Katara.
Maar we zijn hier in de eerste plaats om te proeven van wat de cultuurstad te bieden heeft, al is dat proeven eerder een visuele kennismaking. Het amfitheater is zonder meer gigantisch en hoeft in afmetingen niet onder te doen voor bijvoorbeeld het Colosseum in het oude Rome, al is het amfitheater eerder in Griekse stijl gebouwd, aangevuld met Arabische elementen zoals de bogen. Maar liefst vijfduizend toeschouwers kunnen hier genieten van muziekoptredens allerhande. Voor gladiatorengevechten ben je hier niet aan het juiste adres, maar een muziekoptreden kan je de avond van je leven opleveren door de perfecte akoestiek die hier gecreëerd werd. Bovendien word je niet enkel getrakteerd op een waarschijnlijk onvergetelijk optreden, maar heb je ofwel uitzicht op de Arabische Golf ofwel op het cultuurdorp zelf. Kortom, je komt hier om te luisteren en te genieten van de omgeving. Spijtig genoeg ben ik niet begenadigd met een buitengewone zangstem want ik had graag even mijn stembanden gesmeerd en de longen opengezet. Een aria van een operadiva kan hier alleen maar kippenvel opleveren.
Het culturele hart van de stad ontvangt ons met een … duiventil. Een moderne duiventil weliswaar, zeg maar gerust, drie schitterende duiventorens die een prachtig startpunt vormen van onze wandeling doorheen het Katara Cultureel Dorp.
De naam Qatar komt trouwens van Qatara, ooit een oude stad en belangrijke handelshaven in de regio en dit culturele hart van de stad, brengt met haar naam hiermee ode aan dat verleden en draagt kunst en culturele uitwisseling hoog in het vaandel. Het dorp kwam tot stand onder het leiderschap van Sheikh Hamad Bin Khalifa Al Thani, de vorige emir van Qatar. De moderne invulling van de duiventorens zet meteen de toon voor wat er ons nog te wachten staat. Net naast de duiventorens staat de Moskee van Katara, een schittering in blauw en goud. Het is het werk van de Turkse architecte Zainab Fadil Oglu, de eerste vrouwelijke architecte gespecialiseerd in het ontwerpen van moskeeën. Er werd hierbij gebruik gemaakt van Perzische en Turkse tegels ingelegd als mozaïek en afgewerkt met email. Ook voor het interieur werd duidelijk gekeken naar het ontwerp van andere bekende moskeeën.
De moskee van Katara is niet de enige moskee en wordt zo mogelijk van het voetlicht gestoten door de Gouden Moskee die op deze zonnige dag letterlijk en figuurlijk schittert. Om de moskee, de naam ‘Gouden Moskee’ te geven, moest men niet lang zoeken want de buitenkant is volledig bedekt met kleine gouden tegels. Het is een glinstering voor het oog en vormt het letterlijke stralende middelpunt van Katara.
Maar we zijn hier in de eerste plaats om te proeven van wat de cultuurstad te bieden heeft, al is dat proeven eerder een visuele kennismaking. Het amfitheater is zonder meer gigantisch en hoeft in afmetingen niet onder te doen voor bijvoorbeeld het Colosseum in het oude Rome, al is het amfitheater eerder in Griekse stijl gebouwd, aangevuld met Arabische elementen zoals de bogen. Maar liefst vijfduizend toeschouwers kunnen hier genieten van muziekoptredens allerhande. Voor gladiatorengevechten ben je hier niet aan het juiste adres, maar een muziekoptreden kan je de avond van je leven opleveren door de perfecte akoestiek die hier gecreëerd werd. Bovendien word je niet enkel getrakteerd op een waarschijnlijk onvergetelijk optreden, maar heb je ofwel uitzicht op de Arabische Golf ofwel op het cultuurdorp zelf. Kortom, je komt hier om te luisteren en te genieten van de omgeving. Spijtig genoeg ben ik niet begenadigd met een buitengewone zangstem want ik had graag even mijn stembanden gesmeerd en de longen opengezet. Een aria van een operadiva kan hier alleen maar kippenvel opleveren.
En dan heb je nog de Katara Opera, de thuis van het Qatarees Filharmonisch orkest. Het is de enige operazaal in Qatar en biedt plaats aan een gelukkige vijfhonderd toeschouwers.
Het cultuurdorp laat ons zonder twijfel de meest creatieve kant van Qatar zien.
De opera leidt ons naadloos naar 21st High Street, de ultieme droombestemming voor iedere koopverslaafde onder ons, vooral dan als het over luxegoederen gaat. Nog een voordeel : zelfs tijdens de hoogzomer kan je gerust je hartje ophalen in deze bijzonder elegant aangelegde straat met nog meer ingelegd tegelwerk. Als grote troef is er de ideale ligging waardoor er steeds een koele zeebries door de straat beweegt én waar airconditioning in de voetpaden werd ingewerkt. Hier hoef je niet bang te zijn dat een zweetdruppeltje je fantastische Armani outfit zou besmeuren.
Pronkstuk
van 21st High Street is zonder twijfel de immense Galeries Lafayette met nog
meer luxegoederen en die zich uitstrekt vanaf Place Vendôme (oh ja, de knipoog
naar Parijs als modehoofdstad is niet ver weg) tot de hoofdbaan van Doha. Bovendien
vind je hier de beste restaurants van de stad.
Katara heeft theaters, concertzalen, tentoonstellingsruimtes, het nieuwste van het nieuwste, het beste van het beste. Het cultuurhart van Doha straalt vandaag.
Qatar wordt dan wel het nieuwe Dubai genoemd, ik vind het tot
nu toe eerder het nieuwe Abu Dhabi. Brede lanen, veel groen in de vorm van
palmbomen en een eerder beperkte hoogbouw, toch in aantal gebouwen. Het biedt
meer sereniteit en rust uit dan het soms wel schreeuwende Dubai.
Maar met de aanleg van The Pearl, zie ik toch een duidelijke knipoog naar Palm Jumeirah in Dubai.
Palm Jumeirah is één van de zogenaamde artificiële palmeilanden in Dubai, die voor de kust worden aangelegd. In Dubai gebeurt dat enkel om het plaatstekort als gevolg van de bouwwoede die de enorme vraag met zich meebracht, te stillen. Hier gaat het meer om een prestigeproject (en waarschijnlijk om Dubai te overtreffen). In principe is er immers nog meer dan genoeg plaats om nog een paar architectonische hoogstandjes neer te poten in die enorme zandbak die Qatar is. Met het op gewonnen land voor de kust aangelegde The Pearl, brengt Qatar een ode aan zijn verleden, meer bepaald aan het ooit belangrijke parelvissen. De locatie van The Pearl is niet zomaar gekozen; het project is immers gelegen op één van de belangrijkste duikplaatsen naar parels. Als het hele project klaar is, zal het trouwens op één schitterende en sierlijke parelketting lijken met in totaal 21 eilanden, waaronder twee grote parels, die miljarden dollars waard zal zijn. Wie wil niet zo’n juweeltje hebben met in de achtergrond de golvende en rustgevende beweging van het water? De schitterende en sierlijke ketting is een gigantische ketting weliswaar, want de totale oppervlakte zal maar liefst vier miljoen km² bedragen met om en bij de tweeëndertig km nieuw gecreëerde kustlijn.
Katara heeft theaters, concertzalen, tentoonstellingsruimtes, het nieuwste van het nieuwste, het beste van het beste. Het cultuurhart van Doha straalt vandaag.
Maar met de aanleg van The Pearl, zie ik toch een duidelijke knipoog naar Palm Jumeirah in Dubai.
Palm Jumeirah is één van de zogenaamde artificiële palmeilanden in Dubai, die voor de kust worden aangelegd. In Dubai gebeurt dat enkel om het plaatstekort als gevolg van de bouwwoede die de enorme vraag met zich meebracht, te stillen. Hier gaat het meer om een prestigeproject (en waarschijnlijk om Dubai te overtreffen). In principe is er immers nog meer dan genoeg plaats om nog een paar architectonische hoogstandjes neer te poten in die enorme zandbak die Qatar is. Met het op gewonnen land voor de kust aangelegde The Pearl, brengt Qatar een ode aan zijn verleden, meer bepaald aan het ooit belangrijke parelvissen. De locatie van The Pearl is niet zomaar gekozen; het project is immers gelegen op één van de belangrijkste duikplaatsen naar parels. Als het hele project klaar is, zal het trouwens op één schitterende en sierlijke parelketting lijken met in totaal 21 eilanden, waaronder twee grote parels, die miljarden dollars waard zal zijn. Wie wil niet zo’n juweeltje hebben met in de achtergrond de golvende en rustgevende beweging van het water? De schitterende en sierlijke ketting is een gigantische ketting weliswaar, want de totale oppervlakte zal maar liefst vier miljoen km² bedragen met om en bij de tweeëndertig km nieuw gecreëerde kustlijn.
1-0 voor Qatar. The Pearl staat voor buitensporige luxe met exclusieve autodealers, bekroonde sterrenrestaurants, uitzonderlijke luxe-boetieks en exorbitante jachten die miljoenen kosten. 33.000 bewoners kunnen hiervan dagelijks genieten, en voeg daar nog eens een veelvoud van toeristen aan toe. The Pearl is ook de enige plaats in Qatar waar buitenlanders villa’s/appartementen kunnen kopen. In de rest van het land is dat voorrecht enkel voor Qatarezen voorbehouden.
Om zich internationaal te profileren en buitenlandse investeerders aan te trekken, werd The Pearl ook opgedeeld in verschillende districten elk met een uitgesproken architecturaal thema. Zo is er Porto Arabia waar zich de belangrijkste jachthaven bevindt en de kern van één van de grote parels vormt. Met een simpel motorbootje kom je er hier niet. Elke aangemeerde boot is ongetwijfeld een drijvend paleisje met alles erop en eraan en heeft zonder meer een flinke hap uit het budget gekost. Deze paleisjes kosten ongetwijfeld meer dan een appartement in één van de omringende torens die zich langs de rand van de ‘parel’ bevinden.
Het wandelpad langs de jachthaven, toepasselijk La Croisette genoemd, is een waar paradijs voor shoppers en lekkerbekken : een snelle hap, gourmet restaurants of een ijssalon, je vindt het hier allemaal. Hier waan je je direct aan de Cote d’Azur. Het Meditteraans thema dat men hier wou creëren, is zonder meer geslaagd. Zowel bewoners en toeristen vinden er hun gading.
Qanat Quartier lijkt wel een duplicaat van Venetië. De typische Venetiaanse gevels lijken zo uit Italië te zijn weggelopen en zelfs aan de Rialto brug werd gedacht, al gaat het hier wel om een kleinere versie. Om het effect te maximaliseren wordt dit stukje Pearl doorsneden door kleine kanalen. Brugjes op en af en ik bevind me plots in Murano met die prachtige, kleurige huisjes. Over wonen aan het water gesproken. Eén ding ontbreekt echter : zingende gondeliers die voor een romantisch intermezzo zorgen…
Voor de toeristische meerwaardezoeker werden twee fabelachtige hotels gebouwd : Kempinski en Sint Regis, twee superdeluxe hotels waarvoor elke superlatief ontbreekt. Bovendien zijn ze elk op een eigen eilandje gebouwd. Privacy is hier gegarandeerd. Met het in aanbouw zijnde dubbelhotel Fairmont-Raffles, is er concurrentie op til én nog meer keuze voor de meerwaardezoeker.
In totaal zijn er eenentwintig eilanden voorzien waarvan acht een privé karakter krijgen waarbij de eigenaar mag bouwen naar eigen goesting, zonder rekening te houden met geldende voorschriften. Een eigen paradijs op een eigen eiland in die elegante parelketting die als een uniek ontworpen juweel de hoofdrol opeist in de warme wateren van de Arabische Golf als erfstuk van ‘s lands geschiedenis. Wie wil dat nu niet?
Reacties
Een reactie posten