Dag 2 - Het ultramoderne Doha

93  km lang zal de nieuwste parel aan de Qatarese kroon zijn bij voltooiing. Met in totaal honderd stations, wordt elk hoekje van Doha en zelfs daarbuiten verbonden.

Het metrosysteem werkt dan ook verbindend, niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk. Het ontwerp van de metrostations zit diep geworteld in de islamitische cultuur. Het ontwerp draagt de naam ‘Vaulted Spaces’, wat zoveel betekent als gewelfde ruimtes. Die gewelfde ruimtes zijn een knipoog naar de traditionele architectuur en cultuur maar zijn ook bijvoorbeeld gebaseerd op de zeilen van de dhow (de houten boten gebruikt voor het parelvissen) en nomadententen. Bovendien zijn de stations opgevat als een hedendaagse karavanserai, de traditionele stopplaats langsheen de zijderoutes.

Vandaag bevinden wij ons in de karavanserai van Al Mesilla. Zo mooi het station er van buiten uitziet door zijn prachtig golvende dak, zo modern is het vanbinnen. De muren zijn afgewerkt met een parelmoereffect (alweer een knipoog naar het verleden) en er wordt gebruik gemaakt van indirect licht, wat de ruimtes bijzonder licht én modern maakt. Lange roltrappen in een open ruimte zorgen voor een ruimtelijk effect en een aangename sfeer. Bovendien kan je hier van de grond eten. Alles is kraaknet en blinkt als een spiegel. En het best van al, al deze pracht en praal krijg je voor een prikje : voor amper 1,5 euro reis je een hele dag op en neer het metronetwerk. Niet alleen de metrostations zelf zijn kraakproper; hetzelfde kan gezegd worden van de treinen zelf. De metrostations werken volledig automatisch, de treinen zelf ook.

Het station van Msheireb als bestemming, lijkt een mooie gelegenheid om de metro uit te testen. Niet alleen is dit station het centraal overstapstation waar de vier metrolijnen samenkomen, het is ook het metrostation dat zich zoals de naam al doet vermoeden,  in Msheireb bevindt.

Msheireb (wat in het Arabisch drinkplaats betekent) is een geplande stad in het hart van de Qatarese hoofdstad Doha. Het is bovendien één van de ‘slimste’ steden ter wereld.

Deze nieuwe modelstad wordt uiteindelijk een mengeling van woningen voor 15.000 bewoners,  hotels (bijvoorbeeld het Mandarin Oriental en Park Hyatt), winkels, restaurants en overheidsgebouwen. Duurzaamheid is het codewoord waarrond alles draait, zowel in het gebruik van de materialen als in het ontwerp. Dat ontwerp is vooral gebaseerd op het zorgen voor een kleinere ecologische voetafdruk. Er wordt gerekend op het gebruik van beperkte materialen, het produceren van minder afval en vooral het gebruik van de afgewerkte gebouwen goedkoper maken.

De oververhitte straten worden zo aangelegd dat de verkoelende bries van de Arabische Golf erdoorheen waait. Bovendien zorgt de oriëntering van de gebouwen ervoor dat voetgangers automatisch in de schaduw lopen. Gebouwen geven elkaar trouwens ook schaduw hetgeen het gebruik van airco vermindert. Er wordt ecologisch vriendelijk materiaal gebruikt voor de bouw van dikke muren, van glas dat de hitte isoleert en zo de warmte binnenhoudt en de hitte buiten, dus minder airco, én er wordt ook gezorgd voor de opvang van gebruikte energie.

Aan dit alles werkten/werken knappe koppen mee zoals architecten, ingenieurs en academici van Harvard, Princeton en Yale.

De stad oogt modern. Er heerst ambiance op de vele pleintjes waar restaurants hun terrassen hebben opgesteld en muziekbandjes een optreden ten beste geven. Door het Aziatisch kampioenschap voetbal is er veel volk op de been.

In het centrum valt vooral het zogenaamde ‘Fanar’ op, een islamitisch cultureel centrum dat ook een moskee herbergt en eigenlijk een uit de kluiten gewassen moskee voorstelt.

Het aanwezige volk heeft ook zijn weg gevonden naar de nabijgelegen Souq Waqif. Die ligt al meer dan honderd jaar aan het water. Destijds was het de plaats waar bedoeïenen en lokale mensen hun waren uitwisselden, vooral dan vee. Er heerste steeds een enorme bedrijvigheid tot in 2003 het noodlot toesloeg. Een enorme brand verwoestte bijna de gehele soek. De emir zelf sponsorde  de eerste fase van de wederopbouw. De delen die bijgebouwd werden na 1950 werden afgebroken, de oudere gebouwen werden volledig gerestaureerd in een poging om de historische en architecturale identiteit te behouden. Die restauratie werd voltooid in 2008 en vandaag kijken wij tevreden naar het geleverd werk. Zoals op elke markt in de Arabische wereld, is het er druk. Het is een komen en gaan in de kleine steegjes waar een allegaartje van voornamelijk kleding, specerijen en souvenirs te koop wordt aangeboden. Maar niet alleen de traditionele marktprodukten vind je hier. Zo is er ook de valkensoek, waar valken (valkenieren is één van de traditionele sporten in Qatar) te koop worden aangeboden. Je kan de dieren hier van dichtbij observeren. Niet alleen kan je dieren hier kopen, er bevindt zich in de soek ook een heus valkenziekenhuis. Valkenieren wordt duidelijk serieus genomen in het land.

Ook aan de hongerige mens is gedacht. Van straatverkopers tot restaurants, van lokale keuken tot de Iraanse, van snakjes tot pizza, je vindt er werkelijk alles.

De soek is duidelijk het hart van de stad. De Franse kunstenaar César Baldaccini droeg ook zijn steentje bij met het standbeeld van de ‘Gouden Duim’. Die duim stelt symbolisch het Qatarese succes voor op het laatste Aziatische kampioenschap voetbal. Maar het is niet al goud wat blinkt: de reuzeduim werd in brons gegoten 😉. Hij staat nu trots in de hart van de soek. Trots als een pauw op het voetbalteam, maar ook trots op Doha.