Dag 5 - Sabena leeft voort in Kinshasa

De zon staat in het zenit, al merken wij daar door de smog zelf weinig van.

Toen Sabena destijds ten doop werd gehouden, kwam een groot deel van de investering van Belgische Congo kolonisten, die hoopten dat Sabena ook het gat zou dichten dat de ter ziele gegane luchtvaartmaatschappij  Ligne Aerienne du Roi Albert achterliet in de kolonie.  In 1925 is de eerste vlucht tussen Brussel en Leopoldstad een feit. Lokaal worden er vanaf 1926 binnenlandse vluchten uitgevoerd tussen de belangrijkste steden en dit tot grote vreugde van de koloniale investeerders. Pas vanaf 1935 worden er regelmatig vluchten uitgevoerd tussen Brussel en Leopoldstad en later worden ook andere Afrikaanse bestemmingen toegevoegd. De Afrikaanse route zou lange tijd de enige winstgevende route in het bestaan van Sabena zijn.

Passagiers geraken zo ter bestemming in Afrika, doch een groter probleem duikt op als het over het het logement gaat van de reizigers. Sabena lost dit op door lokaal in de meest populaire bestemmingen hotels/lodges te bouwen en uit te baten. Zo ziet in 1937 het Memling-hotel het levenslicht in Leopoldstad. De Memling, genoemd naar de Brugse schilder Hans Memling, is nu nog steeds één van de meeste prestigieuze en bekendste hotels in Congo. Het onderging in de loop der jaren enkele renovaties en veranderingen, doch de naam staat nog steeds synoniem voor onze koloniale geschiedenis én die van Sabena.

Zelfs na het faillissement van onze nationale luchtvaartmaatschappij in 2001 vaart het hotel nog twintig jaar verder onder curatele en dus ook nog steeds onder Sabena-vlag. Ook de bemanningen van Sabena en later ook van haar opvolgers SN en Brussels Airlines vinden hier hun thuis weg van huis tijdens hun lay-over in de Congolese hoofdstad.

En  verhalen die zij kunnen vertellen, zoals deze ex-Sabénien (en tevens mijn lieve schoonbroer):

‘In de beginjaren 90 gingen wij met plezier naar Kinshasa... Het was er toen nog vrij rustig en veilig. We werden daar op handen gedragen, les Belges sont de retour... We verbleven negen nachten in de Memling, in die negen dagen vlogen we op maandag- en vrijdagochtend naar Luanda. Daar verbleven we in een pover hotelleke ergens aan de kust. De hele dag zaten we samen op het strand en aten we vers gevangen kreeften, toen aan één dollar het stuk. De lokale strandbewoners gingen de zee in op vraag van de crew... "voor mij drie stuks", "neenee voor mij zeker vier..."....Deze werden dan op vuurtjes geroosterd door de vissers, op het strand, voorzien van drank, "overschot" champagne of witte wijn van aan boord onze Jumbo 747...

Na het verorberen van onze beestjes werd er wat genoten van het zonnetje, een dutje, en dan naar de kamer om te douchen, uniform aan en terug naar Kinshasa... 

Daar aangekomen gingen we aperitiefke drinken in de bar van de Memling, en dan paar uurtjes later, omkleden om op stap te gaan... Rond middernacht vertrokken we met de bende, ongeveer veertien van de achttien crewleden gingen altijd mee, naar de Imprévu... een soort discotheek waar we meer dan welkom waren. De fles whiskey kostte toen honderd Belgische frank.. En de cola kregen we gratis... Iedereen had zijn  eigen fles, met naam erop... En het feest en de verbroedering kon beginnen... Tot vroeg in de ochtend... Te voet strompelden we dan terug naar onze "thuis" om te gaan pitten... Tot de middag, want dan moesten we gaan tennissen in de Belgenclub, de Elaïs... Daar aten we dan een slaatje, met glaasje gembersap, speelden wat tennis... En tegen 17u wandelden we terug naar de Memling, half uurke stappen, met onderweg de nodige folklore en natuurlijk een stopke op een lokaal terraske om een pintje te drinken, ne Simba... Terug op de kamer, douchke, aankleden, en dan terug aperitiefke om te bespreken waar we gingen dineren... Eén of ander lokaal restaurant werd bezocht, meestal om ne goeie steak of gamba's te eten... En tja daarna terug op stap... En zo ging dat negen dagen door... Af en toe deden we eens een uitstapje in de brousse... Of een homo collega die een travestieten show gaf op de trappen van de Memling, gekleed in de mooiste kleedjes van zijn moeder, met parels en boa rond de nek... Plezier was er zeker in de Memling... Ik denk dat de oude garde van de Memling zich dit ook nog goed zal herinneren...’

De verhalen blijven, de herinneringen aan de Sabena-tijd zijn ook nu vandaag in de Memling nooit ver weg…